Een paar voorbeelden van Culture Shock aan het werk in de Jeugd GGZ:

Naast muziek kwam er ook een stukje buitenwereld naar de jongeren. Ze werden aangesproken los van hun achtergrond of diagnose. Dat bleek soms onwennig;

Een meisje van 14 vraagt: ‘Welke therapie is dit?’ De musici antwoorden: ’dit is geen therapie, we komen om voor jullie te spelen.’ Iets krijgen zonder bijbedoeling, voor plezier of gezelligheid, dat was ze helemaal niet gewend.

 

Het vroeg een open mind van de musici om tijdens het spelen om te gaan met onverwachte situaties. Zo draaide het tijdens de optredens niet alleen om schoonheid. Vals spelen bleek verrassend heilzaam te kunnen werken;

Een jonge jongen vertelt triest dat hij altijd alles kapot maakt en dat zijn leven daarom geen zin heeft. De musici moeten even slikken. ‘Maar wij maken toch ook fouten?’, reageren zij op hun beurt, ‘Heb je die valse noot dan niet gehoord?’ Het is even doodstil. Dan spelen de musici hetzelfde stukje nog een keer, maar nu expres vals. De hele groep moet enorm lachen, het ijs is gebroken.

 

Vaak hebben de jongeren hun oordeel klaar over klassieke muziek;

‘Dat zijn toch geen violen, he?’, reageert een van de jongens bij binnenkomst van de musici. Tijdens het optreden wordt er toch heel aandachtig geluisterd. Aan het eind van het optreden zegt hij vol verwondering: ‘Ik ga mijn hele playlist vol zetten met viool.’