Waarom raakt dit artikel me zo?

 

Met Stichting Culture Shock zet ik me juist in om klassieke muziek te promoten onder jongeren. Het maakt ze rustig, werkt emotieregulerend en, het heet niet voor niks Culture Shock, ze vinden het namelijk verrassend mooi! Maar hoe vaak maak ik het niet mee dat hun begeleiders moeite hebben met onze komst. ‘Onze jongeren houden niet van klassieke muziek’, ‘Teveel prikkels’, ‘Hier houden ze meer van drillrap’, ik heb het allemaal gehoord en elke keer het tegendeel bewezen.

 

Vervolgens lees ik over Vivaldi gespeeld door een panfluit… Tja, daar kan ik me ook niks goeds bij voorstellen. Als je slechte muziek draait moet je het niet op de muziekstijl afschuiven, lijkt mij. Misschien heeft angstaanjagend slechte popmuziek nog wel een beter effect?

 

Verder in het stukje lees ik iets heel anders, of beter gezegd: ik interpreteer het anders. Ik begrijp dat er, sinds de muziek wordt gedraaid, geen mishandelingen, overvallen en seksuele misdrijven meer plaatsvinden. Geen spoor van afval meer en gebroken glas. Dat zou ook een bijwerking kunnen zijn van rustgevende muziek, of ben ik nu te optimistisch?

 

Laten we ophouden klassieke muziek voor jongeren te stigmatiseren! Het repertoire is zo omvangrijk dat er voor iedere smaak wat te vinden is. En laten we stoppen met in hokjes te denken;

 

MUZIEK=MUZIEK